Ze had een angstige blik in haar ogen en keek continu schuin achter zich terwijl ze voor me op een stoel zat. Ze was bang dat andere kinderen van het kamp haar emoties konden zien. Ik wist nog niet wat me te wachten stond. Er was nog geen woord uit haar mond gekomen, behalve een gil.
15 minuten ervoor waren we met een emotioneel proces begonnen waar elk kind de mogelijkheid kreeg om in contact te komen met kwetsbare gevoelens om deze vervolgens achter zich te laten. Echter had zij duidelijk persoonlijke aandacht nodig en dus nam ik haar even apart.
Ze was een meid van net 15 jaar met lang blond haar, precies zoals haar moeder gewenst had. Ze had een mooie glimlach toen ze op het kamp aankwam, maar nu zat ze duidelijk helemaal vast.
Ik stelde haar gerust en vertelde haar dat wat ze ook had ervaren dat dit een goed moment zou zijn om het te laten gaan. Ik vertelde haar dat we een effectieve aanpak zouden doen om datgene los te laten wat ze van binnen voelde wanneer ze daar klaar voor zou zijn.
Ze wilde dit, ook al kon ze het niet over haar lippen krijgen wat haar van binnen bezig hield. Gelukkig was dit met de techniek die we aan onze coaches leren in de YFD opleiding niet nodig. En merkte ze na een minuut of 5 een opluchting en begon te praten.
Ze zei:”Er is iemand die een foto van me heeft gemaakt, zonder dat ik het wist.” Ah, zei ik. En dit is zeker geen leuke vakantiefoto?” “Nee, iemand uit mijn klas heeft zijn telefoon in een ruimte neergezet waar ik was gaan omkleden. En op een afstand kon hij foto’s maken.” Aha, en hoe weet je dat die foto gemaakt is? “Hij heeft het mij laten zien en gezegd dat als ik wil dat hij hem niet ging verspreiden en delete dat ik er wat voor moest doen.” Ik zei: “Wat een klootzak actie. Wat wilde hij van je?” “Hij wilde sex met me.. En heb je dat gedaan? Ik heb een deal met hem gesloten. En wat was de deal dan? Dat ik hem een blowjob moest geven.” En is dat gebeurt? “Ja”, zei ze.”
Het verdriet en gevoel van schaamte in haar ogen was goed zichtbaar. En het raakte me ontzettend. We deden daarna een proces om de schaamte en het verdriet los te laten en toen dat klaar was vroeg ik haar: “ Maar ben je niet boos op hem en wil je hem niet aanklagen?” En ze zei: “Nee, hij is een goede jongen.” Ik zeg hoe bedoel je? Nadat hij je heeft gechanteerd ben je niet ergens boos op hem? Ze zei: ‘Ik was verliefd op hem.”
Het bizarre van dit verhaal is gek genoeg niet dat zij dit heeft gedaan of dat ze in eerste instantie geen boosheid voelde. Het bizarre was dat later in het gesprek bleek dat hij ook verliefd op haar was!
Hoe kan een jongen van 14 jaar een meisje van 14 jaar zo onder druk zetten in plaats van kwetsbaar en moedig te zijn en haar gewoon uit vragen?
En nu komen we bij de verantwoordelijkheid van jou als ouder. Als we kinderen zomaar geven wat ze willen zonder dat ze daarvoor hoeven te vechten. Als ze altijd maar hun zin krijgen. Als ze niet van ons leren dat ze veilig zijn om zichzelf kwetsbaar open mogen te stellen. Dan is het makkelijker om iemand anders te dwingen om te doen wat zij willen in plaats van dat ze zich openstellen voor iets moois met de kans van afkeuring.
Deze twee kids van toen 14 jaar hadden iets moois kunnen hebben samen, echter liep dit heel anders.
Leren kwetsbaar te zijn en open over je gevoelens is een basis van elk emotioneel proces wat wij hebben met tieners in onze activiteiten.
Doordat ze nu een groter perspectief van de situatie inzag kwam pas haar boosheid naar boven. En voornamelijk de boosheid naar haar zelf. We hebben in die week nog een sessie gedaan waarin ze zich uiteindelijk kon vergeven en dit voorgoed achter haar laten, zoals ze dit zelf verwoordde.
Ze besefte uiteindelijk dat hij geen macht over haar had, maar juist machteloos was. Ze besefte dat zij juist de macht had waar hij naar zocht en dat zij deze tijdelijk had weggegeven in ruil voor een foto. Laten we onze kinderen leren dat echte macht dichter bij onszelf ligt dan we misschien denken en dat hij niet afgepakt kan worden, wel weggegeven.
