“Het mooiste cadeau dat mijn moeder mij heeft gegeven is mijn broer/zus.”

Een kind opvoeden is al een uitdaging, twee kinderen opvoeden zijn er twee.

Broers en zussen ruziën vaak, maar hun ruzies zouden moeten dienen om hen te laten groeien en niet alleen om elkaar pijn te doen. De ouders zouden ervoor moeten zorgen dat dit gebeurt.

Men ruziet al van jongs af aan, maar als men opgroeit, wordt deze situatie verergerd omdat men een beetje afstand neemt en de ander neigt af te wijzen.

Het werkt niet meer om ze alleen sorry te laten zeggen om het goed te maken … men moet complexere systemen vinden om dingen op te lossen, systemen die ons dwingen om onszelf te veranderen en de bittere pil te slikken en daarom geven veel mensen op.

Zij die van u de sensatie hebben gevoeld om in de eerste jaren van hun leven alles te delen met hun broer of zus en dan plotseling uit elkaar te gaan en twee afzonderlijke werelden te worden tijdens de adolescentie, weten dit maar al te goed.

Dit gebeurt vooral bij broers en zussen van verschillend geslacht: jongens en meisjes.

De adolescentie is een ingewikkelde periode waarin er echter veel mogelijkheden zijn om in de juiste richting te groeien, ruzie maken met je broer is er daar een van.

Waarom maken broers en zussen ruzie? Zijn ruzies schadelijk of juist nuttig? Wat zou de rol van de ouder moeten zijn in dit scenario?

Laten we er snel meer over lezen in dit artikel.

Wat vertegenwoordigen broers en zussen en wat is hun rol voor ons en onze kinderen?

Een broer of zus is wetenschappelijk gezien iemand die geboren is uit dezelfde ouder, maar metaforisch gezien is hun rol niet alleen die van een bloedverwant, maar ook die van een wereld om mee te concurreren.

Precies! Elke broer of zus is een WERELD waarmee de andere broer of zus zich moet verhouden.

Een broer of zus: oordelen, omhelzen, beschermen of vallen aan, openen of sluiten deuren, weigeren of accepteren. Kortom, ze doen alles wat de samenleving met ons doet als we volwassen worden.

Voor ouders is het hebben van meerdere kinderen, altijd metaforisch gezien, de kans die ze hebben gezocht (of die toevallig is gebeurd) om als persoon te evolueren.

Dit denken, is ver verwijderd van de gebruikelijke en banale “ik wilde een jongen/meisje”, “ik wilde mijn dochter/mijn zoon gezelschap houden”, en plaatst de hele kwestie op een ander niveau.

De kinderen zijn de weg die ouders kunnen kiezen om te groeien en te evolueren als personen naar gidsen. Elk kind verandert een gewone volwassene in een gids.

Broers en zussen zijn in plaats daarvan de manier waarop we ons kunnen meten met onze gelijken, om boos te worden, nagels en tanden te tonen, maar ook om empathie te ontwikkelen, te begrijpen hoe te helpen, te delen en ondersteuning te bieden.

Als we de situatie zo bekijken, verandert de situatie al omdat een ruzie die eerder een ouder veel gedoe bezorgde, gezien kan worden als “een gezonde en normale gebeurtenis die deel uitmaakt van het leven van elke broer en die nodig is om te evolueren”.

Wat te doen wanneer ruzies tussen broers en zussen schadelijk worden?

Natuurlijk is het stressvol en zenuwslopend voor ouders (maar ook voor broers en zussen zelf) om de hele dag naar twee mensen te luisteren die ruzie maken over alles, en veel tijd doorbrengen in de “boosheidscirkel” zonder enige vooruitgang.

Wie moet er in dit geval ingrijpen en de situatie van buitenaf en van bovenaf redden? De ouder.

Ja, jij!

Maar ik bedoel niet ingrijpen door te zeggen “stop ermee, ik neem je telefoons af en koop geen playstation voor je, je mag niet uitgaan met je vrienden”.

Nee nee. Als je ons al een tijdje volgt, weet je dat dit soort straffen zeer contraproductief is.

Wat ik bedoel is om veel verder te gaan door jezelf de volgende vragen te stellen:

• Waarom maken mijn kinderen ruzie (vind je triggers)?
• Wat kan de ene persoon verbeteren en wat kan de andere verbeteren?
• Wat kan ik doen om hen te begeleiden bij het ontwikkelen van deze tekortkomingen?

Ja, je hebt het goed begrepen: als twee broers en/of zussen ruzie maken, zijn het geen twee vervelende mensen die dit doen om het leven onmogelijk te maken voor jou en de familie.

Het zijn twee mensen die begeleiding nodig hebben, ondersteuning, iemand die hun weg verlicht, zodat de ruzies hun grootste levensgymzaal wordt.

Zorgen dat het gezin groeit, betekent niet dat je elke keer dat er een probleemsituatie is, met een noodmaatregel (ik neem je telefoon af) moet komen.

Men moet wel onmiddellijk handelen, meer hierover in de volgende paragraaf, maar het belangrijke om te leren is dat: men de oorzaken op de lange termijn moet achterhalen en zichzelf in de positie van ondersteuning en begeleiding plaatsen voor de andere leden van het gezin. Men moet niet in een aanvallende of veroordelende positie gaan staan.

Deze verandering van mentaliteit zal de ouders helpen om het gevoel te hebben de situatie onder controle te hebben en niet slachtoffer te zijn.

Laten we nu eens kijken wat er op dit moment, onmiddellijk gedaan kan worden om deze conflicten te kalmeren en te voorkomen dat ieders dag wordt verpest.

Wat te doen om onmiddellijk ruzies te stoppen en te voorkomen dat het de stemming en dag van iedereen bederft?

“Hij heeft mijn shirt gepakt zonder het te zeggen”, “waarom ben je mijn kamer binnengekomen zonder toestemming te vragen?”, “Antwoord me niet op die manier, anders sla ik je”, “Je bent een klootzak”, “Je laat altijd alles slingeren, je neemt alle ruimte in beslag, je bent onuitstaanbaar”

Wat een verfijnde muziek voor de oren, nietwaar?

Elke keer is het voor ons een diep lijden dat “zwaar op de maag ligt”.

Broers en zussen ruziën vooral om 3 soorten redenen:

• Bezit, dit is van mij en dit is van jou
• Ruimte, indringing van de privésfeer, hier eindigt jouw ruimte en hier begint de mijne
• Aandacht, ik wil eerst aandacht. Mijn behoeften moeten eerst bevredigd worden en dan die van jou

Waar doen deze redenen je aan denken? Zijn het niet de redenen waarom er vaak ruzie is in de maatschappij?

Denk aan werk: dit is mijn werk, mijn klant, dit is de grens van mijn kantoor, dit resultaat heb ik gebracht en de baas moet het weten.

Om verder te gaan met de vergelijking op het werk, wat verergert de bedrijfsdynamiek?

Een oneerlijke baas, een team dat niet is opgeleid en regels die niet duidelijk zijn.

Dit is waarmee je wilt handelen: rechtvaardigheid, duidelijkheid, educatie van je kinderen.

Probeer deze volgende stappen te volgen, om dit bovenstaande direct in actie te brengen:

• Niet in een emotionele smelting gaan. Als je mij en YOUNITE al een tijdje volgt, weet je waar ik het over heb. Emotionele smelting gebeurt wanneer je emotioneel betrokken raakt bij wat er gebeurt en deel wordt van de storm. Denk er goed over na, als je een tornado ziet, wat doe je dan? Spring je erin en begin je ook rond te draaien in de werveling of blijf je er zo ver mogelijk van verwijderd? Blijf er op afstand van, blijf bij hen (ook omdat ze anders zichzelf vermoorden ) om te controleren maar maak geen deel uit van die waanzin. Wees dus emotioneel betrokken, maar houd afstand.

• Blijf kalm/denk eraan dat je met meer helderheid aan de primaire oorzaken kunt werken. Begrijp dat het niet het einde van de wereld is, maar denk dat dit een kans is om een betere ouder te worden om je kinderen betere volwassenen te maken.

• Los het op door te denken aan de drie elementen: rechtvaardigheid (vraag beide partijen om de feiten zonder vooroordelen), duidelijke regels (herhaal de regels die ze moeten respecteren, zelfs wanneer ze ruzie maken… bijvoorbeeld niet over een bepaalde grens gaan), opleiding (geef ze het instrument, de alternatieve oplossing waar ze niet aan hebben gedacht. Laat ze begrijpen hoe ze de volgende keer kunnen handelen).

Onthoud alle kinderen zijn anders, verbaas je niet over deze hele banale realiteit.

Opgroeien onder hetzelfde dak betekent niet “gelijk worden”. Dezelfde waarden hebben, ja, maar gelijk zijn, nee.

En onthoud: geen enkel kind is “beter” dan de ander, elk zal zijn eigen karakter hebben met voor- en nadelen, je zult het beter kunnen vinden met de een dan met de ander. Jouw rol is om ze allebei trots te laten voelen op zichzelf, ze leren hun grenzen te accepteren en zich in te zetten om te groeien.

Een ouder die zijn kinderen goed opvoedt, doet meer voor de samenleving dan een heel team van politici en bestuurders.