Dit zijn de 3 vragen die elke moeder zich tijdens haar leven moet afvragen.

“Mamma”, het meest geruststellende klinkende woord dat bestaat. “Moederlijk”, het liefste bijvoeglijk naamwoord dat bestaat. Mamma is de persoon aan wie ze de mooiste gedichten hebben opgedragen, de verzen van de beroemdste liedjes bepalen. 

We zijn allemaal kinderen van een moeder, we hebben allemaal 9 maanden in symbiose geleefd met een vrouw, of ze nu nog in ons huidige leven aanwezig is of niet.

Een moeder is ook degene die adopteert, die besluit haar leven te wijden aan één of meer kinderen die zijn geboren bij een andere vrouw. Of het nu biologisch of adoptief is, de moeder vormt de eerste belangrijkste figuur voor de mens. Ook jouw kinderen, lieve moeder die dit leest, zullen voor altijd getekend worden door de relatie die ze met jou hebben.

Dus vraag ik jou:

• Welk sterrenbeeld ben je?
• Welk voorbeeld ben jij voor hen?
• Welke bewuste en onbewuste
• boodschappen geef je hen? 

Het is goed dat ieder van ons deze reflecties maakt op een bepaald moment in het leven als moeder.

Nee, we zijn niet alleen “degenen die koken en voor alles zorgen”, we zijn niet alleen “degenen die beschuldigen en straffen opleggen”. Dit is wat de samenleving ons wil laten geloven, het legt ons een leven op, waarin we ondergedompeld worden in activiteiten, altijd in actie zijn, altijd denken, oplossen en piekeren.

Al deze “urgenties” overschaduwen de rol van een moeder, zoals bijvoorbeeld  “nadenken over wat voor soort moeder je bent, welke boodschap geef je je kinderen mee? Daar is nauwelijks tijd voor.

Als iemand tijdens de kinderjaren van de kinderen daar niet aan toe gekomen is, dan kan je als de adolescentie periode komt, je het je niet langer veroorloven om dit aspect te verwaarlozen omdat deze fase van opgroeiende kinderen ons ertoe brengt om eerst met onszelf in het reine te komen. Klopt dat?

Laten we ze één voor één bekijken, de vragen die elke moeder zichzelf in haar leven zou moeten stellen (liever vroeger dan later).

Wat voor moeder ben ik?

Elke moeder heeft een identiteit. Heb je er ooit over nagedacht dat je de jouwe vrij kunt kiezen? Wie zegt dat je dezelfde eigenschappen zou moeten hebben als je eigen moeder of vader? Wie zegt dat je je met hart en ziel volledig moet geven voor het gezin zonder ooit te stoppen? Wie zegt dat je je precies zo moet kleden of hoe je moet praten en moet reageren?

Stop even met dit artikel, leg je handen op je knieën, haal diep adem en sluit je ogen:

Wat vind je ervan dat je moeder bent?
Kan je je losmaken van jezelf, om voor even te zweven boven je leven en eigenschappen en houdingen in jezelf te herkennen die jij eigenlijk NIET bent? 

Vraag jezelf op dit moment het volgende af:

• Waarom ben ik gebonden aan gedragingen die ik niet ben?
• Waarom ‘dwing’ ik mezelf om gedrag aan te nemen wat in werkelijkheid niet van mij is?
• Misschien geven ze me een veilig gevoel? Misschien geven ze me een goed gevoel?

WANNEER IS HET GELOOF IN JE ONTSTAAN DAT “JEZELF ZIJN IN BEPAALDE ZAKEN” NIET DE JUISTE WAS?

Er zijn zoveel vragen, lieve moeder, waarop ik zou willen dat je het rustig voor jezelf beantwoordt:

Als je er in de loop der jaren aan gewend bent geraakt dat je je anders dan je ware zelf gedraagt, zal je het steeds moeilijker vinden om jouw kinderen te accepteren zoals ze zijn. Je loopt het risico ze altijd met anderen te vergelijken en hun uniciteit niet te accepteren, net zoals je de jouwe niet accepteert.

Moeder zijn is een uitdaging en brengt, zoals bij alle weddenschappen, risico’s met zich mee, bij 50% zou je het goed kunnen doen en bij de andere 50% zou je het verkeerd kunnen doen!

Maar als je het nemen van dit risico opgeeft, is het enige wat zeker is, is dat je jezelf voor 100% pijn zult doen omdat je je ware natuur niet leeft, die je echt kan leiden om de beste moeder voor je kinderen te zijn.

Welke boodschap geef ik aan mijn kinderen?

Elke keer als je praat, stuur je een bericht naar je kinderen, ook elke keer als je niks zegt. Communicatie vindt plaats op vele niveaus: verbaal en non-verbaal. Heel vaak vergeten we, onderschatten we de (zeer grote) kracht van non-verbale communicatie. 

Als je tegen je kinderen zegt “alles is in orde” en dan zuchtend wegdraait, welke boodschap geef je ze dan? Je verwart ze, je zegt ze eigenlijk dat ‘het niet oké is om toe te geven dat je moe of gestresst bent en dat je moet liegen als kinderen of anderen erom vragen’. Waarom kan de waarheid niet verteld worden?

Als je zoon of dochter je vraagt of je iets tegen b.v. hun besluit hebt en je antwoordt:
“Nee, dat is prima, ik vind het prima, doe maar wat je wilt!” en dat op een onvriendelijke manier, kil en je straalt met jouw ogen afkeuring uit, dan hebben jouw kinderen de neiging om het vertrouwen in je te verliezen.

DE BOODSCHAP DIE JE HEN GEEFT, IS: DAT het niet een beste beslissing is.

Het zou beter zijn om met je zoon/dochter te praten en te zeggen: “Ja lieverd, vandaag ben ik een beetje moe, ik moet gewoon meer rusten of sporten”, of “Ja lieverd, vandaag voel ik me een beetje overweldigd door verplichtingen, maar nu organiseer ik alles beter, ga ik wandelen en maak mijn hoofd leeg”.

Of zeg nog steeds tegen je kinderen “Schat, ik begrijp deze trend of deze keuze niet, maar als je jezelf er goed bij voelt en je hebt je gevoelens en je eigenwaarde opgevolgd, dan is het prima voor jou”. We zijn tenslotte allemaal anders en de dingen die ik leuk vind, hoef jij ook niet leuk te vinden”  

Waarom besluiten we vaak om te “liegen” en om het tegenovergestelde te bevestigen van wat we denken? Waarschijnlijk gebeurt dit omdat we nog niet echt hebben gewerkt hebben aan onze identiteit, aan onze relatie met onze kinderen en aan ons ouderschap.

Naast non-verbale communicatie is er nog een andere (nog krachtigere) manier waarop we met onze kinderen communiceren: Dat heet een voorbeeld zijn!

“Schat je moet gaan sporten”, “Schat ga volledig voor die nieuwe ervaringen”, “Schat het is goed dat je nieuwe vrienden maakt”, “Schat roken is slecht voor je gezondheid”

Hoe zit het met jou? Ben jij de eerste die nieuwe uitdagingen aangaat, die uit de comfortzone komt, die zelfverzekerd is, die zichzelf en haar gezondheid respecteert? Die sport?

Beste moeder, denk er eens over na: Hoeveel en welke berichten je aan jouw kinderen geeft, zowel verbaal, met gebaren en met voorbeelden? 

De afgelopen twee jaar waren er veel uitdagingen als gevolg van de pandemie, de lockdown, de DAD, werken op afstand, economische instabiliteit.

En hoe ging je daarmee om? Welke boodschappen heb je aan jouw kinderen gegeven? Van positiviteit, van optimisme, van lef of van slachtofferschap, berusting en verdriet?

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat je jezelf in zo’n kritieke situatie niet verdrietig had mogen zijn, emoties moeten worden getoond, maar de boodschap die we geven zit vooral in de reacties en niet in de emoties.

Neem ik als vrouw de tijd voor mezelf?

Ben je gewoon moeder geworden of is het je ook gelukt om vrouw/mens te blijven? Hecht je ook belang en waarde aan de vrouw en persoon die je bent of doe je echt alles voor jouw kinderen?

Dit is een vraag die elke moeder zichzelf zou moeten stellen. Het is essentieel dat de moeder, om een echt goede moeder te zijn, de vrouw blijft die ze altijd is geweest!

MOEDER ZIJN BETEKENT “TOEVOEGEN” AAN JE LEVEN EN NIET “WEGNEMEN”.

Als je het gevoel hebt dat het moederschap je iets ontneemt, dan raad ik je ten zeerste aan om je prioriteiten te heroverwegen en ruimte te maken in je agenda voor dingen die goed zijn voor jou als vrouw.

Houd je ruimte open waar je jezelf toestemming geeft om meer vrouw dan moeder te zijn.

Als je dit niet doet, loop je helaas het risico overweldigd te worden door jouw kinderen en zich een intolerantie ontwikkelt in de moederrol.

Mannen kunnen in deze missie heel goed van pas komen: ze zijn veel beter in het bewaren van het evenwicht tussen vader en man en worden vaak, juist vanwege deze houding, bestempeld als “zij die zichzelf niet willen stressen”.

Weet je wat ze zeggen? Laten we ophouden hen te bekritiseren van deze houding en inderdaad, laten we een voorbeeld aan hen nemen en hen vragen ons te steunen bij het nastreven van onze hobby’s… Ik weet zeker dat ze dat met veel plezier zullen doen.

Welke toekomst zou ik willen opbouwen met en voor mijn kinderen?

Als ik een potlood en wat verf zou kunnen nemen hoe zou je de figuur schilderen van de ideale moeder die je zou willen zijn?

Hoe zouden jouw kinderen je schilderen?, Welke kleuren zouden ze gebruiken, welke houding zou je willen dat ze ontwikkelen?  Vrijgevigheid, vastberadenheid, sereniteit, ambitie?

Wist je dat wij ouders het vermogen hebben om een tijdje niet alleen het boek van ons leven te schrijven, maar ook dat van het leven van onze kinderen?

Hopelijk zullen ze op een gegeven moment het nest verlaten met het bewustzijn en duidelijkheid over ideeën, maar tot dat moment zul je daar zijn om dat nest te schilderen, om het vorm te geven, om te begrijpen hoe je de “thuis”-sfeer wilt hebben.

Ik raad je aan om vandaag een vel papier te pakken en je fantasie de vrije loop te laten door het te beschrijven met woorden, beelden en kleuren, de vrouw en moeder die je in de toekomst (niet te ver) voor jouw kinderen zou willen zijn.

Neem dan nog een vel en teken je kinderen, welke waarden wil je dat ze met zich meedragen? Wat uit dit werk zal voortkomen, zal je de komende dagen, maanden, jaren een leidraad zijn.

Als je bijv een zeer bezorgde moeder bent en je wilt stoppen om dat te zijn, jezelf als kalm probeert te schilderen of te beschrijven en dan actie te ondernemen om echt kalm te worden.

Als je denkt dat je een overdreven toegeeflijke moeder bent, teken dan een jij die meer leiderschap heeft en informeer dan natuurlijk wat ouderschap leiderschap is en wat je zou kunnen doen om er meer uit te halen.

Als je een moeder bent die niet voor zichzelf zorgt, die altijd te gestresst is, die niet aan haar ruimte denkt… ontwerp dan voor jou een toekomst waarin je tijd en kalmte vindt.

Hetzelfde geldt voor jouw kinderen, hun veranderingen in de tienerleeftijd zijn zeker grotendeels te wijten aan hormonen, maar ook gedeeltelijk aan jou.

Probeer jezelf voor te stellen met je kinderen, je relatie en hoe jij dat zou willen.

Is er een spel? Is er een ontdekking? Is er een verkenning van de natuur? Wat staat er op dit plaatje? Misschien samen sporten of koken of creëren…

Beste moeder, ik hoop echt dat je kunt stoppen en dit werk voor jezelf kunt doen.

Begrijpen wie we zijn en waar we naartoe willen met onze kinderen zou een MUST moeten zijn voor ieder van ons omdat het ons verzekert van in harmonie leven met onszelf en dat we dezelfde fundamentele waarde doorgeven aan onze kinderen.

Wil je werken aan de relatie met je kinderen van 9 tot 18 jaar? Neem hier contact op met onze coaches